Vorige week werd de Hel van Wageningen verreden, officiële naam: Jan Janssen Classic. Ik was vanuit het UMC St. Radboud verleid om mee te rijden in een ICT team. Een afstand van 60, 110, 150 of 200 kilometer, 1750 meter hoogteverschil en nog nooit op een racefiets gereden: het leek mij een mooie uitdaging.
Tweede uitdaging was om een vleugje sport 2.0 toe te voegen aan het evenement. Want wat is er nou leuk aan het fietsen met een smartphone op je rug met daarop Trackr, zodat anderen – wie dan? – je kunnen volgen tijdens de race? Voor mij een weet, voor de anderen een vraag of aanleiding mij meewarig aan te kijken.
We waren met een team van 17 rijders, waarvan ik er uiteindelijk vijf online heb gekregen. Deels houtje-touwtje met losse gps’en, oude Qteks en prepaid umts kaart, en twee degelijk met nieuwe Nokia E75 en good old Blackberry Bold. Tot zover de techniek.
Ik besloot, net als de meesten, om 110 km te gaan fietsen. Bij de eerste serieuse beklimming, waarbij mijn tempo dus stevig daalde, bliepte mijn telefoon al door inkomende sms. En dat was natuurlijk geen toeval. Ook online was mijn gebrek aan wielerervaring genadeloos zichtbaar. Maar dat leidde wel tot aanmoedigingen per sms! Ik bespeurde toch wat verbazing en jaloezie bij een enkele teamgenoot. Ook stonden er een aantal keer collega’s van het Radboud langs de route, met fototoestel in de aanslag. Geen toeval inderdaad, ze hadden ons op internet zien aankomen.
Experiment geslaagd dus. Op sportief vlak omdat ik met 110 km door heuvelachtig Gelders landschap mezelf redelijk staande heb gehouden; altijd mooi om sportief iets te doen wat je nog nooit eerder hebt gedaan. En wat betreft de innovatie push, iets wat ik graag doe: afgaande op de reacties vermoed ik dat er volgend jaar heel wat meer trackrs meegenomen zullen worden. Overigens toont het voor mij eens te meer aan dat er op het gebied van sport 2.0 – internet gebruiken om de sportbeleving te vergroten – nog heel veel staat te gebeuren.
0 reacties